Çaresizim Gyógyithatatlanom

yine akşam oldu
ve yine yalnızım
üşüyor bedenim sensiz ve kimsesiz
gözlerimde umudun son ışıkları yanıyor
yüreğimde ise sensizliğin ateşi
bir kasım akşamında sevgilim
anılarımızla başbaşayım
senden geriye kalan
bir de birkaç resim var elimde
o resimlerle avunuyorum
ağlıyorum
senden geriye kalan
birkaç mektup var elimde
o mektuplarda  kokun var
ahh kokun satırlara işlemiş
hissettikçe ağlıyorum
yalanların yaşattığı bir aşkın
külleri savruluyor
ve ben çaresizim sadece  bakıyorum…